Mustafa Kemal Atatürk

Sonsuzluğa....



Fotoğrafların devamı için tıkla: http://bit.ly/BilinmeyenAtatürkFotograflari

Geçmişten bugüne olduğu gibi; bugünden yarına da 
kimsenin Mustafa Kemal Atatürk'ü sevmekten korkmadığı; sevdiğini söylemekten kaçınmadığı 
ve
daha nice yeni kuşakların özgürce Atatürk ve eserlerini tanıyarak sevebildiği günlerimizin olması dileği ile...

Yorumlar

Yorum Gönder

Sen de kelimelerini benimle paylaşabilirsin.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kalbi Kırılmış Kadın

Resim
kalbin kırıldığında neler yapabilirsin?

asil durmak istiyorsan ve becerebilirsen kendi kendini yemekten başka bir şey yapamazsın bir süre. bu iyi bir şey mi her zaman? hayır. 
zira bazen savurman gerekir içindeki nefreti. O kırgın, kırılmış cam kırıklarını saplaman lazım gelir bir bir camı kıranın iki kaşının ortasına. 
işe yarar mı? kısmen. 
tam olarak geçiremese de kırgınlığını, hafifletir yükünü. 
kıran mı? 
o hiçbir şey anlamaz senin saldırından, üstüne bir de suçlu çıkarsın.
sensindir onun hayatını zindan eden. herkes de bunu bilir kendisi böyle bildiğinden.
sonrasında bir de anlaşılmamanın kırgınlığı; damlaya damlaya küveti delen su damlası gibi. 

iyisi mi, kırıldığında aklına gelecek ilk şey "daha fazla kırılmayacağım, en azından aynı kişi tarafından" olsun.
derler ya herkesin sende bir kotası olmalı diye..
tamam işte. o kotaya bak, kıranı seç, yavaş yavaş indirge kotasını. 
kota dışına da yol ver. 
melankoli zaman zaman iyidir ama fazlası bünyeye zarar. işine yaramayanı, üstüne k…
devam et...

Şafak Pavey: Sarılmak

Resim
Şafak Pavey...
Ondan bahsetmeye başlarken "Uluslararası Cesur Kadınlar" ödülü sahibesi olan CHP Milletvekili diyerek son dönemin yüzeysel özetini geçebilirim ya da saatler ve sayfalar harcayarak adım adım tüm meziyetlerini seve seve sıralayabilirim.

Ondan daha önce defalarca bahsettim (bknz: Benim Şafak Pavey'im), gün gelecek yine bahsedeceğim ama bugün size farklı bir şeyi, ona sarılmanın bana verdiği mutluluğu anlatmak istiyorum.

Okuyacaklarınızın içinde siyasal ya da ciddi meseleler aramayın. Bu kelimelerim tamamen genç bir kızın duvarında asılı olan postere bakarak daldığı hayallerle; fanatik bir futbolseverin galip geldikleri maç sonrasındaki coşku edasını taşıyor. (gülücük)

İçimden geldikçe ya da söylemek istediğim bir şey oldukça  Şafak Pavey'e bir yol bulup ulaşıyordum. O da mutlaka, geç de olsa, nazik bir yanıtla geri dönüş yapıyordu.

Günlerden 23 Mart 2012, Cuma - Sarılmam mümkün müdür?
Şafak'ın* internet üzerinden daha önce denk gelemediğim bir meclis k…
devam et...

Karısını Şapka Sanan Adam - Oliver Sacks

Resim
Psikoloji ve nöroloji ilişkisi...
İsterdim ki herkes adına araştırılası, önemsenesi bir bilim olsun bu, zira konuştuğum 10 kişiden 7'si bunun bilim olmadığını savunuyor. İnsanlar bilsin ki Psikoloji bilimi de en az teknoloji kadar işe yarar; kanser kadar korkulası bir kavram. Her geçen gün bir parçasını daha sindirdiğim bu alanda, şimdi size nörolojik bir rahatsızlıktan bahsetmek istiyorum. 
Peşin not: Öyle zor, öyle katlanılması güç bir durum ki, en korktuğum hastalık olan Epilepsi'nin bile önüne geçiyor...

Yüz Körlüğü (Prosopagnosia) Bu rahatsızlığın kurbanı olan bir insan (prosopagnostik), en yakını olan kişilerin bile yüzlerini tanıyamamaya başlıyor...
Hastalığının ilk evrelerinde çevresindekilerin suratının sürekli değiştiğine şahit olan prosopagnostik, yorgunluk ya da benzeri nedenlerden ötürü sanrılar gördüğünü sanır. Zamanla artan ve neredeyse her yeni karşılaşmada tanıdığı simalar yerine değişen suratları gören hasta paniğe kapılır.
Çünkü, öz annesinin bir gün öncesine …
devam et...

Kırmızı Karavan

Resim
Hayallerimiz olmadan yaşayabilir miyiz?
Daha minicik ellerimizle okul çantamızı kaldırmaya çalıştığımız zamanlarda başlarız hayal kurmaya.  Bir kız çocuğu, şehre gelen sirkin büyüsüne kapılıp akrobat olmak isterken, onunla aynı paraleldeki bir başka küçük kız, gözlerini kapatıp okula gidebileceği günleri düşler.
Düşler, düşler, düşler.
 Dil, din, yaş, ırk, cinsiyet... Hiçbir yafta önem teşkil etmez hayallerde.  İhtiyaçtan ya da büyüsünden dolayı yaratılır onlar insanların kendine özel dünyalarında.  Düşüncesi bile yeterlidir sahibini mutlu etmeye.  Üstüne bir de gerçekleşse...

Kırmızı karavan... Kırmızı bir kamyon hayalinin zamanla mutasyona uğrayarak vardığı nokta. Sahibesini özgür, huzurlu ve mutlu kılan küçük bir hayal.  Tüm dünyayı dolaşabileceği, içinde büyüttüğü insan sevgisine sevgi ekleyebileceği mütevazi bir dilek. Katlar, yatlar değil küçük kırmızı bir karavan Dayatılan'ın gönlündeki.
Onun özlediği,  küçüklüğünden beri hayalini kurduğu dünyaya açılan bir kapı aslında k…
devam et...

Küçük Albert Deneyi (Little Albert Experiment)

Resim
Albert 8-9 aylık bir bebekti. Annesi geçimini sağlamak için her gün hastaneye* giderek sütünü para karşılığı satar, Albert da bu sırada hastanenin kreşinde annesinin işi bitene kadar diğer çocuklarla oynardı.
O sıralarda aynı hastanede sosyal-psikoloji alanında çalışan John B. Watson ve asistanı Rosalie Rayner, "korkunun, sonradan edinilen şartlı bir refleks mi yoksa doğuştan gelen koşulsuz bir dürtü mü" olduğu konusunda araştırma yapıyordu. Tarihteki en önemli psikolojik deneylerden biri olarak kabul edilen Little Albert Experiment, işte bu birbirinden alakasız görünen olaylar ile başladı...


Watson ve Rayner, çalışmalarını sürdürürken hastane kreşinde oynayan çocukları da uzaktan incelemeye başlarlar. Ancak, "korku" hakkındaki sualleri için daha doğrudan ve kesin yanıtlar veren testler yapmaları gerekmektedir. Bu mecburiyet küçük bir denek ihtiyacı doğurur ve araştırmaları için izin alabilecekleri bir aile arayışına geçerler. Küçük Albert ve para kazanmak için sütü…
devam et...

Karmaşık

Resim
ilhamım geldi bu gece aya bakarken güneşe şiirler yazacağım buz gibi kar üzerinde yürüyüp ayaklarımı yanarken, serin suların buharlaştığı bir hayal kuracağım. bakır aynada kendimi seyre dalıp sarı saçımla kara bıyık yapacağım uykum gelmek istemezse ona kızmayıp, insomnia'mı bağrıma basacağım.

devam et...

MeSeNede seni çok bekledim

Resim
Nini şimdi oturum açtı. 
Siz neredesiniz?

Geçtiğimiz hafta sonu canım sıkıldı ve oturup eski yazılarıma baktım. Çoğu ne kadar da toy, nasıl da naifler. Dağınık cümleler, imla hataları... İnsan bir garip oluyor kendi yazılarını okurken; "o" günü, ne hakkında yazdığını anımsarken.

Tam bir nostalji oldu benim için. Hani şu MSN'in adı her geçtiğinde ya da 90'lardan bir şarkı çaldığında düşen sıcaklık vardır ya içimize, ha' tam da o oldu. Isındım. Hele sizden/okurlardan aldığım yorumları okuduğumda... Bir de sözlüğümüz varmış; ismim altında ayaklarımı yerden kesecek yorumlarla... Tabii bu bahsettiğim 10 sene öncesi!

Daha blog yazarlığının popüler olmadığı yıllarda, etrafımızda Instagram ünlüleri at koşturmazken yazıp okurdu burada insanlar. Hatta kemikleşmiş bir kadro bile vardı. (gülücük) (Bakın, bu gülme efektim de geçmişten, hatırlayan vardır belki)

Peki, bunca yıl içerisinde hiç yazmadım mı? Yazdım. Ancak, buraya taşımadım. Şimdi yeniden heveslenmişken belki de bu…
devam et...

Çocukluk Anıları

Resim
Kafamda bambaşka bir yazı yazmak vardı. Sonra kendimi çocukluk anılarımı anımsarken buldum...


  6 aylıkken emeklemeye başlamışım. İyi, güzel, hoş ama geri geri emeklemeseymişim daha iyi olurmuş. Annemler sırf doğru emekleyeyim diye en sevdiğim oyuncakları alır önüme koyarlarmış. Bense hiç istifimi bozmaz, küçük bir manevrayla popomu oyuncağa döner, yine geri geri oyuncağıma gidermişim.2 yaşındayken annem, kızım da baya geç kaldı diyerek beni lazımlığa alıştırma konusunda riskli bir karar almış. Riskli diyorum çünkü hikayenin sonunda cehennemlik bir evlat oluyorum.(üzgün) Kadın, al sen beni lazımlığa oturt ve artık bez yok de! Sen misin onu diyen, çaaat! Anneme tokadı patlatmışım. Ah sevgili babam, tuvalet ile karakter, cinselliği şekillendiren insan (Freud) yaşasaydı bana ne derdi adım gibi biliyorum ama sizinle burada paylaşmayı reddediyorum. Ben bebekken annem beni bir süreliğine anneannemlere bırakmış. -Bir süre dediğime bakmayın, iş için yurt dışı seyahatinden bahsediyorum, komşuy…
devam et...

Uzaylılarla İşbirliği

Resim
Geçen gün öyle bir şeyle karşılaştım ki, içim yandı; canım çok acıdı...   Neden mi?  Sahil kenarında yürürken önümde bir adamla kadın yol alıyordu. Adamın elinde parlak ve simsiyah tüyleriyle kocaman bir köpek. Öyle büyüktü ki, köpekle aynı pozisyonu alsam ebatlarımız eşitlenirdi. Yanındaki kadın da tasmayla dünya tatlısı, diğerine nazaran daha küçük bir köpek gezdiriyordu. Zavallının arka bacakları tutmadığı için ona tekerlekli bir düzenek kurmuşlar ve o şekilde diğerleri gibi hayatını, zor ya da eksik de olsa, idame ettirebilmesini sağlamışlardı. Engelli insanlar ve onların nahoş koşullarına olan özel ilgim nasılsa, aynı şekilde yol boyunca o köpek için de kara kara düşündüm. Bir kaza geçirdiği çok açıktı ve bu kaza sonucu doğasının getirdiği hiçbir hissiyatını dilediği gibi yaşayamıyordu. Koşamıyor, oyun oynayamıyor... Köpek bu, insana muhtaç. Anlatmak istedikleri varsa bile anlatamıyor, sadece çırpınıyor. ...

 Onlar önümde, ben arkada yol boyu devam ettik. Etrafta onlarca köpek d…
devam et...