Karmaşık


ilhamım geldi bu gece
aya bakarken güneşe şiirler yazacağım
buz gibi kar üzerinde yürüyüp ayaklarımı yanarken,
serin suların buharlaştığı bir hayal kuracağım.
bakır aynada kendimi seyre dalıp
sarı saçımla kara bıyık yapacağım
uykum gelmek istemezse ona kızmayıp,
insomnia'mı bağrıma basacağım.


Yorumlar

  1. Raymond Dufayel01:57

    İlhamın gelsin her sabah
    güneşe bakarken geceye şiirler yaz
    ateşin üstünde yürürken üşüsün ayak parmakların,
    sıcak bir battaniyenin hayaliyle kal.
    Sonra da aynada kendini seyre dalıp
    gözyaşlarından gülücük yap.
    uykun gelirse ona hiç kızma,
    al koynuna, sarıl ve yat...

    YanıtlaSil
  2. nini02:01

    yeteneğini kullanıp benim yazımın altında benden rol çalıyorsun ama sen!
    :) teşekkür ederim, çok beğendim...

    YanıtlaSil
  3. Raymond Dufayel02:05

    Hayır, öyle bir niyetim yok :) Duygularınla duygularımı tanıştırdım, karıştırdım. Hepsi bu.

    YanıtlaSil
  4. nini02:08

    blogu ilk açtığım zamanlar "duyguların duygularımla; düşüncelerin düşüncelerim; kelimelerin kelimelerimle" tanışsın yazmıştım:)

    YanıtlaSil
  5. Raymond Dufayel02:10

    en güzel hemfikir olma şekli, farkında olmadan olandır :)

    YanıtlaSil
  6. Adsız02:25

    yorum yazayım dedim ama, tatlı atışmalarınızı okudum çok hoş ya böyle atışmalara can kurban...

    YanıtlaSil
  7. nini02:29

    yazan herkese can kurban:)

    YanıtlaSil
  8. Mia Wallace02:43

    gerçekten ilham gelmiş güzel de olmui canım nini :)

    YanıtlaSil
  9. nini03:00

    Mia'mm teşekkür ederim canımm!

    YanıtlaSil
  10. Buz03:27

    Uyuku problemi bende de var ama benimki bu kadar yaratıcı değil :).

    YanıtlaSil
  11. Kısaca Fd08:24

    hoşgelmiş.

    YanıtlaSil
  12. Hande10:02

    Bol ilhamlar canım :)) bende uykum kaçınca kızmamayı becerebilsem güzel olur :)

    YanıtlaSil
  13. REÇELİM10:13

    Ay a bakarken gözlerimde bir ışıltı
    Bu gece seninlemiyim diyeceğim ona
    Yorgun düşlerime bir tutam güneş olsun
    Ben sana bakarım varsın etimden yanıkları yolsun...

    Elimde kalem yüreğimde en soğuk rüzgarlar
    Ayaklarımda bastığım yerin batma hisleri
    Karıştım çözemem ki bu bilmeceyi
    Aya derimki yanayım dizelerimle güneşe atın beni...

    sevgilerimle ninicim:)))

    YanıtlaSil
  14. nini10:17

    *Buz,
    bende de hep bu kadar yaratıcı olmuyor:)

    *Kısaca Fd,
    hoşbulunmuş mu? ne mutlu^^

    *Hande,
    kızmayınca uyunabiliyormuş. dün anladım^^

    *Reçelim,
    nasıl mutlu oluyorum sizi böyle görünce anlatamam! bundan sonra yorumları şiir olarak istiyorum senden de=) ben bunları birleştiriyim mi ne yapayım? yüreğine sağlık!

    YanıtlaSil
  15. Deniz Bilgen Çakır11:06

    vay hatunum, oksimoronun dibine vurmuşsun. beğendim, güzel olmuş. eline sağlık...

    YanıtlaSil
  16. deeptone15:03

    hımmm uyumuşsun sona.
    :)

    YanıtlaSil
  17. agresif prenses15:20

    niniii,süpermiş senin şu ilham söyle de hiç gitmesin:)

    YanıtlaSil
  18. Medanşeri20:33

    Çok güzeldi Nini, ilham hiç bırakmaz dilerim peşini. (:

    YanıtlaSil
  19. Adsız21:09

    hoş bir sayfa...

    YanıtlaSil
  20. nini21:58

    *Deniz, iltifatını yerim^^

    *Deeptone, aynen:)

    *prensesimm, teşekkürler:)

    *Medanşeri, inşallah!

    *adsız, teşekkürler...

    YanıtlaSil
  21. Bolat23:27

    İlhamınız bol olsun :)

    YanıtlaSil
  22. jetlagis21:08

    İlhamın geldi bu gece,
    Açmadım kapıyı ona,
    Sen gibi ağırlayamamaktan korktum..Yüreğine sağlık.

    YanıtlaSil
  23. nini21:30

    Bolat, hepimizin:)

    Jetlagis, senin de cevabına sağlık:)

    YanıtlaSil
  24. Aylak14:19

    İlhamı doldur gecelerine
    Gökyüzü gerdanlıklarını takmıştır
    Gölgeler yoktur artık
    Gürültü,egzoz kokusu yok
    Sûretsizlik, temsilsizlik
    Sessizlik,fısıltılar
    Seni ayakta tutmaya yetecektir
    Uyku
    Tüm bunları senden ç/alan bir hırsızdır

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. nini14:49

      Aylak,
      Çok sevdim^^
      hırsız Uyku! Gerçi bizim eve girmez oldu:)

      Sil

Yorum Gönder

Sen de kelimelerini benimle paylaşabilirsin.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kalbi Kırılmış Kadın

Resim
kalbin kırıldığında neler yapabilirsin?

asil durmak istiyorsan ve becerebilirsen kendi kendini yemekten başka bir şey yapamazsın bir süre. bu iyi bir şey mi her zaman? hayır. 
zira bazen savurman gerekir içindeki nefreti. O kırgın, kırılmış cam kırıklarını saplaman lazım gelir bir bir camı kıranın iki kaşının ortasına. 
işe yarar mı? kısmen. 
tam olarak geçiremese de kırgınlığını, hafifletir yükünü. 
kıran mı? 
o hiçbir şey anlamaz senin saldırından, üstüne bir de suçlu çıkarsın.
sensindir onun hayatını zindan eden. herkes de bunu bilir kendisi böyle bildiğinden.
sonrasında bir de anlaşılmamanın kırgınlığı; damlaya damlaya küveti delen su damlası gibi. 

iyisi mi, kırıldığında aklına gelecek ilk şey "daha fazla kırılmayacağım, en azından aynı kişi tarafından" olsun.
derler ya herkesin sende bir kotası olmalı diye..
tamam işte. o kotaya bak, kıranı seç, yavaş yavaş indirge kotasını. 
kota dışına da yol ver. 
melankoli zaman zaman iyidir ama fazlası bünyeye zarar. işine yaramayanı, üstüne k…
devam et...

Çocuk İhmal ve İstismarı: Velayet

Resim
Her zaman dile getirdiğim bir şey vardır: doğumuna sebebiyet vermek bir çocuğu senin "malın" yapmaz. Annesi de olsan, babası da olsan önemli değil. Bakamadığın ya da çocuğun için tehlike oluşturduğun anda ne aranızdaki genetik bağ ne de velayet denilen şey önemli gelir.

Gönül isterdi ki bu düşüncemi devlet; hak-hukuk kuklacısı adalet ve herkes benimsesin, fakat ne mümkün?  Hiçbir yasanın yeterli ve akılane olamadığı; düzgün olan yasaların da sağlıklı bir şekilde yorumunun yapılamadığı ülkemizde bu oldukça ütopik kaçacak bir istek. Bunu biliyorum. Biliyorum ama kendimi sitem etmekten alıkoyamıyorum.

Küçücük bir kız çocuğu, bundan 1 sene önce annesini kanserden kaybediyor.
Tam 1 sene boyunca kemoterapi seansı sonralarında annesinin çöküşüne, eriyişine şahit oluyor küçücük aklı ve kalbiyle.
1 sene boyunca annesinin tedavisi için geldikleri başka bir şehirde, teyzesinin evinde, babası ve kendisinden sadece birkaç yaş büyük olan abisinden uzak yaşıyor.
Annesinin vefatından sonr…
devam et...

Hachiko ve Hikayesi

Resim
Sevgi... Kendi adıma, hayatım boyunca en ama en çok önem verdiğim, düşkün olduğum ve vazgeçilmezim olan kavram. Her zaman saygının da, vefanın da, sadakatin de sevgiden geçtiğine inanmışımdır. İnsanların varoluş tarihlerinden bu yana birbirlerinin güvenini kıracak çok şey yaptıklarından olsa gerek, bugün birçok kişi, herhangi bir canlıya besledikleri sevgiyi 10, 100, hatta 1000 insana bedel görebiliyor...

Hachiko...
Hachi, kelime anlamı sekiz olan Japonca bir isim. İnanca göre kutsal, göğe eren rakam olarak kabul ediliyor.
1924 yılında, Tokyo Üniversitesi'nde görev yapan Japon profesör Hidesaburo Ueno, evine dönerken istasyonda rastladığı saf Akita cins köpeği sahipleniyor. Kısa süre içerisinde aralarında oluşan bağ, Hachi'nin akıllı ve kolay öğrenen bir hayvan olmasıyla birleşerek bize çok önemli bir "hayat dersi" olan bu gerçek hikâyeyi sunuyor

 Her sabah üniversiteye gitmek üzere istasyona yürüyen sahibine bir sabah Hachi de eşlik etmek istiyor. Profesör başta enge…
devam et...

Gelecekteki Doğmayacak Bebeğime Mektup

Resim
Çocuk sahibi olmak en güzel hayaller, sevgi dolu beklentiler içinde alınan bir karardır çoğu zaman. Sonu mutluluktur. Bu yazıyı yazmama, senin de okumana sebep olan düşüncelerim, annelerimiz ya da anne olmak isteyen adaylarımıza ithafen değil, farkındalık adına yazıldı. Bu sebeple dile geldi dünyaya bir çocuk daha getirmenin ne denli zor ve önemli, sorumluluk isteyen bir karar olduğu. Bunu layığıyla yerine getiren herkese imrenerek, umarım  5 yıl sonra fikirlerim, güvencem ve dünya değişir de, ben de bu duyguyu reddetmeyi bir kenara bırakıp yaşamsal döngünün, annelik saatinin sesini duyarım diyerek bu kasvetli yazıyla seni baş başa bırakıyorum.

-Tüm anne olan ve olmayı isteyenlere en içten iyi dileklerim ve her şeyin hep yolunda gitmesi temennisi eşliğinde.-




  İstemiyorum seni bebeğim. Senin ne kadar güzel ve muhteşem bir varlık olabileceğini bilmediğimden değil. Bir bebeğin, bir çocuğun küçücük dünya tatlısı burnunu, parmaklarını, ağlarken büzdüğü o dudaklarını ve kakasını yapacakken p…
devam et...

Mini Sohbet: Dırdır

Resim
Agu ile başlar her şey, ardından dır gelir. Sonra dır'a bir dır daha eklenir ve olur insanlığa dırdır.  Fenadır da dırdır. Yapan çekilmez, yapılanı yer çekimi bile dünyaya geri çekemez.  Ah bir de benim dırdırım yok mu?  Tadından yenmez. Yeme de yanında yat denir ya, onu burada uyarı babında kullanabilirim işte, zira yiyecek olursan oturur midene.  İyisi mi sen çok konuşturma beni.   Tamam!  Evet!  Biliyorum ki başladığımda beni susturmak büyük mesele.  Öyle her yiğidin harcı değil
 ama
 kelime dağarcığım ve vereceğim enerjinin kutbunu belirlemek senin elinde.  Malum bakarsan bağ olur bakmazsan dağ olur.
 Yani olay şu ki: öyle ya da böyle bir şey olacak,
doğamın ve östrojenimin kanunu bu.  En iyisi biz iyi geçinelim ki adı gevezelik olsun.
 Yok kızdıracağım dersen dırdırım senin olsun.  Şansın yaver gitmezse bir de geveze dırdırıma denk gelirsin,
 ki senin için bu sağlam bir combo* olur.  Yine de benden sana söylemesi: en beteri suskunluğumdur.
Bak mesela şimdi sustum!
(gülücük)

*combo: http://www.eksis…
devam et...

Küçük Albert Deneyi (Little Albert Experiment)

Resim
Albert 8-9 aylık bir bebekti. Annesi geçimini sağlamak için her gün hastaneye* giderek sütünü para karşılığı satar, Albert da bu sırada hastanenin kreşinde annesinin işi bitene kadar diğer çocuklarla oynardı.
O sıralarda aynı hastanede sosyal-psikoloji alanında çalışan John B. Watson ve asistanı Rosalie Rayner, "korkunun, sonradan edinilen şartlı bir refleks mi yoksa doğuştan gelen koşulsuz bir dürtü mü" olduğu konusunda araştırma yapıyordu. Tarihteki en önemli psikolojik deneylerden biri olarak kabul edilen Little Albert Experiment, işte bu birbirinden alakasız görünen olaylar ile başladı...


Watson ve Rayner, çalışmalarını sürdürürken hastane kreşinde oynayan çocukları da uzaktan incelemeye başlarlar. Ancak, "korku" hakkındaki sualleri için daha doğrudan ve kesin yanıtlar veren testler yapmaları gerekmektedir. Bu mecburiyet küçük bir denek ihtiyacı doğurur ve araştırmaları için izin alabilecekleri bir aile arayışına geçerler. Küçük Albert ve para kazanmak için sütü…
devam et...

Çocuk İstismarı

Resim
Yetişkin insanların bile kendilerini korumakta başarılı olamadığı dünyamızda, ülke hukukumuza göre 18 yaşına dek her birey çocuk kabul ediliyor. Çocukların saptanmış ezbere bir kıstas olan reşitlik evresine kadar yetişkin olmadıkları yönündeki negatif genellemeye karşın, özellikle de içinde bulunduğumuz topraklarda, bir anda "yetişkin"e dönüştü(rüldü)ğüne şahit oluyoruz.

Küçük bireylerin maruz kaldığı fiziksel, duygusal, cinsel, sağlıksal, eğitimsel vb. ihmallerin yanı sıra; bir de çocuk istismarı denen ve evrensel çapta sık örneklerine rastlanan bir gerçek vardır ki, bu istismarlardan haberdar olan insanda insanca söz söyleyebilme yetisi kalmaz.

Çocuk istismarı denen hadiseyi kendi içerisinde ayırmak gerekirse fiziksel, duygusal ve cinsel istismar başlıkları altında irdeleyebiliriz. Bu yazımda asıl değinmek istediğim nokta istismar farkındalığı olduğu için her birinden kısa kısa ve yüzeysel bahsedecek, daha sonraki zamanlarda da ana başlıklar altında ele alacağım. Özellikle …
devam et...

Çocukluk Anıları

Resim
Kafamda bambaşka bir yazı yazmak vardı. Sonra kendimi çocukluk anılarımı anımsarken buldum...


  6 aylıkken emeklemeye başlamışım. İyi, güzel, hoş ama geri geri emeklemeseymişim daha iyi olurmuş. Annemler sırf doğru emekleyeyim diye en sevdiğim oyuncakları alır önüme koyarlarmış. Bense hiç istifimi bozmaz, küçük bir manevrayla popomu oyuncağa döner, yine geri geri oyuncağıma gidermişim.2 yaşındayken annem, kızım da baya geç kaldı diyerek beni lazımlığa alıştırma konusunda riskli bir karar almış. Riskli diyorum çünkü hikayenin sonunda cehennemlik bir evlat oluyorum.(üzgün) Kadın, al sen beni lazımlığa oturt ve artık bez yok de! Sen misin onu diyen, çaaat! Anneme tokadı patlatmışım. Ah sevgili babam, tuvalet ile karakter, cinselliği şekillendiren insan (Freud) yaşasaydı bana ne derdi adım gibi biliyorum ama sizinle burada paylaşmayı reddediyorum. Ben bebekken annem beni bir süreliğine anneannemlere bırakmış. -Bir süre dediğime bakmayın, iş için yurt dışı seyahatinden bahsediyorum, komşuy…
devam et...

MeSeNede seni çok bekledim

Resim
Nini şimdi oturum açtı. 
Siz neredesiniz?

Geçtiğimiz hafta sonu canım sıkıldı ve oturup eski yazılarıma baktım. Çoğu ne kadar da toy, nasıl da naifler. Dağınık cümleler, imla hataları... İnsan bir garip oluyor kendi yazılarını okurken; "o" günü, ne hakkında yazdığını anımsarken.

Tam bir nostalji oldu benim için. Hani şu MSN'in adı her geçtiğinde ya da 90'lardan bir şarkı çaldığında düşen sıcaklık vardır ya içimize, ha' tam da o oldu. Isındım. Hele sizden/okurlardan aldığım yorumları okuduğumda... Bir de sözlüğümüz varmış; ismim altında ayaklarımı yerden kesecek yorumlarla... Tabii bu bahsettiğim 10 sene öncesi!

Daha blog yazarlığının popüler olmadığı yıllarda, etrafımızda Instagram ünlüleri at koşturmazken yazıp okurdu burada insanlar. Hatta kemikleşmiş bir kadro bile vardı. (gülücük) (Bakın, bu gülme efektim de geçmişten, hatırlayan vardır belki)

Peki, bunca yıl içerisinde hiç yazmadım mı? Yazdım. Ancak, buraya taşımadım. Şimdi yeniden heveslenmişken belki de bu…
devam et...